رسیدن یا نرسیدن

مسئله این است؛

همیشه «رسیدن» خوب نیست،

گاهی دیر رسیدن

و گاهی

هرگز نرسیدن!

شب نیایش هست.. .

مادرم بعد تو هی حال مرا می پرسد

مادرم تاب ندارد غم فرزندش را

عشق با اینکه مرا تجزیه کرده است به تو

به تو اصرار نکرده است فرآیندش را

قلب ِ من موقع اهدا به تو ایراد نداشت

مشکل از توست اگر پس زده پیوندش را

حفظ کن این غزلم را که به زودی شاید

بفرستند رفیقان به تو این بندش را :

” منم آن شیخ سیه روز که در آخر عمر

لای موهای تو گم کرده خداوندش را ”

شعر از: کاظم بهمنی

گام پنجم :

من ضعیف، فقیر، محتاج به او  حق وحقوقی هم دارم! 

چقدر کریم است  چقدر مهربان  چقدر مرا دوست دارد 

خدایا بنده را به حق وحقوق چه کار…. 

همانطور که سهل تستری می گوید: بنده ای خریدم و به خانه آوردم.

از او پرسیدم: نامت چیست؟

- تا چه خوانی؟

- چه می خوری؟

- تا چه دهی؟

- چه می پوشی؟

- تا چه آری؟

- چه می خواهی؟

- بنده را با خواست، چه کار!

سهل گفت: یک شب را تا صبح به استغفار و گریه پرداختم

و با خود گفتم اگر او بنده است، پس من چه کاره ام.

یک مُشت گندم یک دسته کبوتر جلد یک حرم یک هیچ!

یا سریع الرضا بحق الرضا…َ

​

ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده… 

آمدم اما چه آمدنی… 

روح خسته ونابود از بارگناهان… 

قلب مالامال غم گرفته 

راستی علت انتخاب چه بود 

من که هر چه گشتم روزنه ای، کور سویی، چیزی نیافتم 

خدایا چرامن!؟ 

اما…  خوشحالم که هستم

  دستم گیر ای دستگیر 

گام اول بازگشت 

نام کلاس: تائبین  این یعنی هنوز در من امیدی هست 

خدایا امید هیچ کسی رو نا امید نکن… الهی آمین 

باید امشب بروم.

باید امشب چمدانی را

که به اندازه پیراهن تنهایی من جا دارد،

بر دارم

و به سمتی بروم

که درختان حماسی پیداست،

رو به آن وسعت بی واژه

که همواره مرا می خواند.

کفشهایم کو؟*

 * سهراب

ای اهل اسلام، 

ایمان بیاورید!

«آه من قلّةِ الزّاد

و طولِ الطَّریق

و بُعدِ السَّفر

و عظیم المُورد»