گوش کن به قدمهایش ،کم کم پاییز و ماه مهر با چمدانی پر از خاطرات شیرین کودکی می آید…

ماه دوستیهای تازه ،شوق آشنایی ،روزهای قهر و آشتی ،دیدن و شنیدن و تجربه کردن…

 کودک خیالم را به پرواز در میآورم …

میروم کلاس اول الف 

همان جایی که دست در دست هم سرود ایران زیبا را با صدای بلند می‌خواندیم ،

دلم تنگ شده است برای گچ و تخته سیاه و نوشتن و دستهای گچی …

کاش هنوز همان کودکِ روزهای دبستان بودم…

من هنوز نیمم را پشت نیمکتهای چوبی دبستان جا گذاشته ام …

🍂🌺