در بعضی طوفان‌های زندگی،

کم‌کم یاد می‌گیری که نباید

توقعی داشته باشی، مگر از خودت…

متوجه می‌شوی بعضی را

هرچند نزدیک اما نباید باور کرد

متوجه می‌شوی روی بعضی

هرچند صمیمی اما نباید حساب کرد…

می‌فهمی بعضی را

هرچند آشنا اما نمی‌توان شناخت،

و این اصلا تلخ نیست، شکست نیست،

ممکن است در حین آگاه شدن درد بکشی،

این آگاهی دردناک است!

اما تلخ هرگز…

مگر چند شب است 

ساکن خرابه شدی؟؟!

چقدر لهجه شامی گرفته گفتارت؟!

گرسنه بود اما

به دیدار پدر مشتاق تر بود

آخر چه می شد کرد؛

نوبت «شام» بود دیگر

وقتش رسیده بود «تبق» بیاورند!

خنجر را که برداشت 

دستش می لرزید،

درست مثل آن روز 

که قلم برداشت 

برای نوشتن نامه…

• نمک دان وفا
• در کوفه شکست
• چه شوری بپا شد در کربلا!

حسین

غزل عاشقانه فاطمه بود

عاشورا که رسید

هفتادو دو «قطعه» شد…

!!

علی اکبر بود که می رفت جبهه

وقتی برگشت،

قنداقه اش را دادند دست پدر

علی اصغر شده بود!