​استاد رياضي در وقت خارج از درس ، می‌گفت

اعدادِ کوچکتر از یک خواص عجیبی دارند…

شاید بتوان آن‌ها را با انسان‌های بخیل مقایسه کرد. مثلا عدد (0.2) 

وقتی در آن‌ها ضرب می‌شوی یا می‌خواهی با آن‌ها مشارکت کنی، تو را نیز کوچک می‌کنند 

3×0.2=0.6

وقتی می‌خواهی با آن‌ها تقسیم شوی یا مشکلاتت را با آنها تقسیم کنی و بازگو کنی، مشکلاتت بزرگتر می‌شوند

3÷0.2=15

وقتی با آن‌ها جمع می‌شوی و در کنار آن‌ها هستی مقدار زیادی به تو اضافه نمی‌شود و چیزی به تو نمی‌آموزند 

3+0.2=3.2

و اگر آن‌ها را از زندگی کم کنی چیز زیادی از دست نداده‌ای 

3-0.2=2.8

عمر میگذرد

و من بیش تر میفهمم که هیچ چیز در دنیا

ارزش گریه کردن را ندارد!

ما آدم ها مدام چیزهایی را که اسمشان را مصیبت و بدبختی میگذاریم

در سرزمین افکارمان میچرخانیم و دور میکنیم و همین باعث میشود در صدسالگی حسرتِ لذت نبردن از زندگی را بخوریم!

شاید کلمه ی رها کردن و فرار کردن برای چنین لحظاتی به وجود آمده اند

از غصه هایت فرار کن

در ناکجا آبادِ درونت رهایش کن؛

و به دنبال هر چیز که شادت میکند روانه شو…

زندگی اگر چیزهای زیادی برای گریه کردن دارد

چیزهایی هم برای لبخند زدن دارد
فقط کافیست از ته دلت بخواهی که زندگی را زندگی کنی.

خدا هر لحظه در حال کامل کردنِ ماست،

چه از درون و چه از بیرون …

هر کدام ما اثر هنریِ ناتمامی است. هر حادثه‌ای که تجربه می‌کنیم،

هر مخاطره‌ای که پشت سر می‌گذاریم، برای رفع

نواقصمان طرح‌ ریزی شده است

پروردگار به کمبودهایمان جداگانه می‌پردازد،

زیرا اثری که انسان نام دارد در پی کمال است …

کاش وقت انتخاب خوب دقت کنیم

که اگه یه روزی پشیمون شدیم راه برگشتی وجود داشته باشه

اما …

گاهی نمی دونی چی کار کنی

وقتی موندنت ضرر داره 

ورفتنت هم ضرر 

وتو متضرر ومانده در گل….

حسین جان دستم گیر ….

حواستان به یهویی های زندگی تان باشد. همان هایی که خیلی اتفاقی سر راهتان سبز می شوند، خیلی یواشکی می آیند و عزیز دل می شوند ، مهربان ترین زندگی… همان ها که می خواهند لحظه هایتان را زیر و رو کنند …

گاهی فکر می کنید پیدایش کرده اید

نیمه ی گمشده زندگی را !

اما …

تمام یهویی ها شوخی نیستند 

مثل عکس گرفتن نیست که لبخند بزنی ژست بگیری و همه چیز در همان لحظه تمام شود .

چشمهایتان را باز کنید در انتخاب هایتان

عشق چیزی نیست 

که “همین الان یهویی” باشد!

‌یک وقت هایی باید

روی یک تکه کاغذ بنویسی

تـعطیــل است

و بچسبانی پشت شیشه ی افـکارت

باید به خودت استراحت بدهی

دراز بکشی

دست هایت را زیر سرت بگذاری

به آسمان خیره شوی

و بی خیال ســوت بزنی

در دلـت بخنــدی به تمام افـکاری که

پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند

آن وقت با خودت بگویـی

بگذار منتـظـر بمانند!

#حسين_پناهي

پدرم

در امور شاهد، «جانباز» شد!

همان روزی که اعضای تنش

برای تکمیل پرونده،

در حضور دستگاه

باید گواهی می دادند،

که چند درصد از «شهادت»

عقب ماندگی دارد…

آغاز ایام الله دفاع مقدس از میهن اسلامی برهمه بازماندگان و ملکوتیان مبارک باد