هربار که چیزی گم می کنم ،
مادرم می گوید:
چند صلوات هدیه کن به حضرت نرجس خاتون إن شاءالله پیدا می شود.
خاتون جان
آقایم را …پسرتان را گم کرده ام!
یا بهتر بگویم: سالهاست که خودم را گم کرده ام….
چندصلوات بفرستم تا خودم را پیدا کنم…!؟

چادر من لباس متهمان دادگاه يا زندان نيست!
چادر من براي نشان دادن فقر در سريال ها وفيلم ها نيست!
چادر من فقط براي رفتن به اماكن زيارتي نيست!
چادر من تاج بندگي من است
بگذار به چادرت پيله كنند مدام
به پروانه شدنت مي ارزد.

دلم مي خواهد آرام صدايت كنم: ” اللهم يا شاهد كل نجوي”
وبگويم: تو خود آرامشي
ومن، خودِخودِ بي قرار….
خدايا مرا هر گونه كه ميخواهي بساز
الهي وربي من لي غيرك
دلم كمي آرامش مي خواهد …
كمي استراحت …
از اين پرچم هاي سه رنگ..
كه سرتا سر پيكرم بكشند….
و رويش بنويسند: ” مداغع حرم آل الله”

در این روز های داغ راه افتاده ام در برهوت دلم دنبال بهانه ای ،جوانه ای بگردم
تا سیرابش کنم
جان بگیرم…
روزهای شیرین خدا در راهند و
ما تشنه تر از همیشه باز چشم به راه
باز منتظر ….
ولی به کارهای گذشته ی ما نگاه نکن ،دیگر رویمان نشود درد دل کنیم
مگر خودت دعا کنی
مگر خودت دعا کنی زلال شویم آنطور که تو می خواهی
آنطور که خدا می خواهد
لقلقه زبانمان شده ای ولی ما از تو دور شده ایم ….
دور ….
هستی من ،ما بی نگاه بلند تو نیست می شویم ….

من حقم است هشت گرفتم چرا كه من
يك جمله هم نساخته ام با دوزاده
با چند نمره باشد اگر ، رد نمي شوي
يك، دو،سه،….،هفت ،هشت،نَه آقا دوازده
بي تو تمام اهل قيامت رفوزه اند

اي نمره قبولي دنيا،دوازده

ثانيه هاي كُند توسل مي آورند
يا “صاحب الزمان خدا” يا “دوازده”
حالا كه ساعت تو و چشم خدا يكي است
آقا چقدر مانده زمان تا دوازده
امروز اگر نشد ولي يك روز مي شود
ساعت به وقت شرعي زهرا(س) دوزاده

علي اكبر لطيفيان

من از اشكي كه مي ريزد ز چشم يار مي ترسم
از آن روزي كه مولايم شود بيمار مي ترسم!
همه مانديم در جهلي شبيه عهد دقيانوس
من از خوابيدن مهدي درون غاز مي ترسم!
رها كن صحبت يعقوب و كوري  و غم فرزند
من از گرداندن يوسف سر بازار مي ترسم!
همه گويند اين جمعه بيا ،اما درنگي كن
از اينكه باز عاشورا شود تكرار مي ترسم!
سحر شد آمده خورشيداما آسمان ابريست
من از بي مهري اين ابرهاي تار مي ترسم!
تمام عمر خود را نوكر اين خاندان خواندم
از آن روزي كه اين منصب كنم انكار مي ترسم!
طبيبم داده پيغامم بيا دارويت آماده است
از ان شرمي كه دارم از رخ عطار مي ترسم!
شنيدم روز و شب از ديده ان خون جگر ريزد
من از بيماري آن ديده خونبار مي ترسم!
به وقت ترس وتنهايي،تو هستي تكيه گاه من
مرا تنها ميان قبرخود نگذار ، مي ترسم!
دلت بشكسته از من،لكن اي دلدار رحمي كن
كه از نفرين واز عاق پدر بسيار مي ترسم!
هزاران بار من رفتم،ولي شرمنده برگشتم
ز هجرانت نترسيدم،ولي اين بار مي ترسم!

شاعر :سيد علي (حفظه الله )

الهي العفو!
بوي ناب بهشت مي دهند همه ي نام هاي قشنگ تو
مي گذارمشان روي زخم هاي دلم

گفته بودي الجبار
يعني كسي كه جبران مي كند
همه شكستگي هاي دلت را

گفته بودي المصور
يعني كسي كه از نو مي سازد
همه ي آنچه را ويران شده است درون دلت

گفته بودي الشافي
يعني كسي كه شفا مي دهد
تمام زخم هاي عميق و ناعلاج را
هواي دلم سبك مي شود با زمزمه ي نام هاي زيبايت …
نفس مس كشم در هواي مهرباني هاي نابت …

خدايا هميشه ميان لحظه هايم برقرار باش

تا هيچ وقت بي قرار نباشم …
فاذكروني اذكركم(152 بقره)