رسول خدا(ص) فرمود: هر کس مقدرات الهی را بپذیرد و مشفقانه و صابرانه با آن برخورد کند، خدا می‌فرماید: من فردای قیامت شرم دارم برای او میزان و عدالت بگذارم؛ چون این بنده من کارهای مرا در تاریکی دنیا مشفقانه و از روی میل با صبر و تحمل تحویل گرفت و هیچ اعتراضی نداشت. من شرم می‌کنم از او حساب بکشم. مرحوم دولابی 

 قرآن کریم فقط تلاوت نیست!تدبر و اندیشدن نیز، راهگشاست 
کتَابٌ أنزَلْنَاهُ إلَیک مُبَارَک لِیدَّ بَّرُوا آیاتِهِ وَلِیتَذَکرَ اوْلُوا الأ لْبَابِ  (این) کتابی خجسته است که آن را به سوی تو فرو فرستادیم تا در آیات آن تدبّرکنند و تا خردمندان متذکر شوند.
  نکته ها و اشاره ها
1- هدف قرآن تنها روخوانی آن نیست بلکه قرآن یک برنامه ی حیات بخش ارائه می کند که لازم است در آن اندیشیده شود تا مایه ی بیداری جان آدمی گردد.
2- «تدبُّر» از ریشه ی «دُبُر» به معنای پشت و ورای چیزی است؛ یعنی قرآن آمده است تا شما در ورای آیات آن وپیامدها و نتایج آنها تفکر کنید و حقایق را درک کنید. 
3-در این آیات به مرحله ی «تذکر» و یادآوری قرآن اشاره شده است؛ یعنی قرآن به خردمندان تذکر می دهد و همین تذکر برای بیداری اهل خرد کافی است؛ چون آنها اهل اندیشه هستند. آری «در خانه اگر کس است یک حرف بس است». 

آموزه ها و پیام ها
1-قرآن کتابی هدف دار و خجسته است.

2- تدبّر و تذکر از اهداف نزول قرآن است. 
3-قرآن یادمان خردورزان است. 
4-در پیامدها و نتایج و ورای آیات قرآن بیندیشید. 

منبع تفسیر قرآن مهر جلد هفدهم، صفحه ۲۹۹

زمین بهشت می شود
اگر :
مردم بفهمند

عیبی بزرگتر از قضاوت کردن دیگران نیست
گناهی بالاتر از حق الناس نیست
ثوابی بهتر از خدمت به دیگران نست
….

روزی امام کاظم علیه السلام ،از کوچه های بغداد می گذشت.
از یک خانه صدای تار وتنبور بلند بود،ومی رقصیدند وپایکوبی می کردند.

اتفاقاً یک خادمه از منزل بیرون آمد در حالی که آشغال هایی همراهش بود وگویا می خواست بیرون بریزد.

امام به او فرمود: صاحب این خانه بنده است یا آزاد؟!
گفت: از این خانه بهه این مجلل این را نمی فهمی ؟
اینجا خانه “ُبُشر” است یک از رجال یکی از اشراف یکی از اعیان معلوم است که آزاد است.
امام فرمود بله ، آزاد است اگر بنده بود که این سر وصدا ها از خانه اش بلند نبود.
بُشر ، متوجه شد

به خادمش گفت چرا آمدنت طول کشید ؟!
گفت آن مرد حرف عجیبی زد! گفت صاحب خانه برده است یا آزاد!

من گفتم آزاد است اوهم گفت بله آزاد است اگر بنده بود که این سر وصداها بیرون نمی امد.
بشر گفت علائم ونشانه های مرد چه بود .
علائم ونشانه ها را که گفت فهمید موسی بن جعفر است گفت کجا رفت؟
پایش بدون کفش بود به خود فرصت نداد که برود کفش هایش را بپوشد برای اینکه ممکن است آقا را پیدا نکند.
دوید خودش را انداخت به دامن امام و عرض کرد :شما راست گفتید!
من از همین ساعت می خواهم بنده خدا باشم.

دانشمندي در بيابان به چوپاني رسيد و به او گفت:
چرا به جاي تحصيل علم، چوپاني مي كني ؟!
چوپان در جواب گفت:
آنچه خلاصه دانش هاست ياد گرفته ام.
دانشمند پرسيد: خلاصه دانش ها چيست؟!
چوپان گفت : پنج چيز است:
1- تا راست تمام نشده ،دروغ نگويم
2- تا مال حلال تمام نشده، حرام نخورم
3- تا  عيب وگناه خود را پاك نكردم، عيب مردم نگويم
4- تا روزي خدا تمام نشده ،به در خانه ديگري نروم
5- تا قدم به بهشت نگذاشته ام از هواي نفس وشيطان غافل نشوم

دانشمند گفت: حقا كه تمام علوم را ديافته اي ،هركس اين پنج خصلت را داشته باشد
از آب حقيقت،علم و حكمت سيراب شده است.

حضرت آیت الله #وحید_خراسانی می فرمود: درزمان میرزای شیرازی طلبه ای بالباس کهنه بر درخانه اش آمد و گفت میرزا را کاردارم مردم گفتند میرزا بر مجتهدین وقت ندارد آن موقع تو آمده ای و میگویی میرزا را کار دارم؟ گفت عیبی ندارد من میروم اما به میرزا بگویید فلانی آمده بود خبر به میرزای شیرازی رسید ناگهان میرزا سرو پای برهنه دوید و طلبه را درآغوش گرفت دفتردار میرزا تعجب کرد آن طلبه رفت میرزا گفت ：دوست داشتم ثواب این همه مجتهد که تربیت کردم برای این طلبه باشد و ارزش یک کارش را به من بدهد گفتند میرزا کار این طلبه مگر چه بوده ؟ میرزا گفت ：این طلبه به یکی از دهات های سنی نشین رفت و گفت بچه هایتان را بیاورید قرآن یاد می دهم بدون پول سنی ها گفتند خوب است بدون پول است این طلبه از اول که قران یاد این بچه ها می داد بذر محبت امیرالمؤمنین را دردل این بچه ها کاشت این ها بزرگ که شدند شیعه شدند و پدرانشان را از مذهب باطل به مذهب حق راهنمایی کردند دیری نگذشت که این دهات تماما شیعه شد این طلبه ۱۵سال شب ها بردر خانه ها می رفت و یواشکی نانی که ان ها بیرون می انداختند را می خورد ۱۵سال اینگونه زحمت کشید تا توانست یک روستا را شیعه کند

منبع:مصباح الهدی آیت الله وحید خراسانی حفظه الله

چگونه مزاح کنیم؟

✸ روایت دارد که امام صادق علیه السلام از شخصی پرسید : « مزاح هم می‌کنی؟» آن شخص گفت: نه. حضرت فرمودند: چرا؟ حتی دستور دادند که گاهی انسان یک مزاحی هم بکند. همه اش،خشک نباشد. اما کم، زیاد مزاح کردن ، تَذْهَبُ بِبَهاءِ المُؤمِن، قیمت مومن را می برد. آبروی مومن مےرود. زیاد شوخی نکنید، اما گه گاهی عیب ندارد.
✸ پیغمبر صلےالله علیه وآله خرما مےخورد و هسته های آن را جلوی امیرالمومنین علیه السلام می گذاشت. می خواست با امیرالمومنین شوخی کند و سر به سر امیرالمومنین بگذارد. بعد حضرت صلےالله علیه وآله فرمودند: «یاعلی ، خرما خیلی خوردی!»
✸ مثل بعضی ها که پرتغال مےخورند و پوستش را آن طرف مےگذارند. حضرت صلےالله علیه وآله هم هسته های خرما را پیش امیرالمومنین علیه السلام گذاشت و فرمود: یاعلی ، خیلی خرما خوردی! امیرالمومنین علیه السلام هم بازاری بود ، جواب دادند: «یا رسول الله ، کسی خرما زیاد خورده است که خرما را با هسته های آن خورده.» چون جلوی پیغمبر صلےالله علیه وآله هسته نبود.
✸ حضرت علیه السلام فرمود: «خرما کسی خیلی خورده که آن را با هسته هایش خورده است. » شوخی مےکردند. حتما نباید آدم مثل مربای آلو اخمو باشد.
✸ یک قدری هم مزاح داشته باشید. اما حرف بیهوده نزنید. حرف لغو نزنید. آبروی کسی را نبرید.

منبع: كتاب بدیع_الحکمة حکمت ۳۳ از مواعظ آیت الله مجتهدے تهرانۍ(ره)