پرواز، آسمان، غسل زیارت، دم اذان
چشمی که باز خیره شده سوی آسمان

یا ایها الغریب منم آن مسافر
دلتنگ و بی قرار…پر از دردِ بی نشان

باب الجواد، بارش باران، اذان صبح
نقاره خانه، صحن گهرشاد، سایـبان

آری منم، شکسته پر و بال.. آمدم
سلطان کبریای کرم…غوث…الامان

محتاج یک نگاه، گرفتار، بی کسم
مگذار تا که رو بزنم پیش این و آن

پر پر زده دلم به هوای زیارتت
آقا قسم به آن دل تنگ جوادتان

از این جهان سرد پر از دود بی بها
مشهد برای من، همه اش مال دیگران

دیشب دوباره بوی حرم را شنیده ام
«آقا دلم عجیب گرفته برایتان»

*"اَلسَّـــــلٰامُ عَلَیـــــْکََ یـــــٰاعلـــــيِ بْنِ موســـــَي الرِضـــــَا الـــــمرتضـــــی

​

💢 پدر همه ی مردم سرزمینم، روزت مبارک🌷
خدایا به حق ولایت امیرمؤمنین علی(ع) حافظ ولی زمان ما باش..

من درست جایی باختم
 کہ فڪر میڪردم
 دارم بہ
آرزوهــــام میرســـــم…

پایان سال و وقت حساب و کتاب شدپیشانی ام به محضرتان خیس آب شد
هر روز با گناه دلت را شکسته ام

بین من و تو این همه عصیان حجاب شد
گفتند پای نامۀ ما گریه می کنی

حال شما ز دیدن نامه خراب شد
با این وجود تا که گره خورد کار من

یا صاحب الزمانِ دلم مستجاب شد
این عمر بی وفا و تو هم دیر کرده ای

آوای اَلرحیل به جانم عذاب شد
امسال هم گدای شب جمعۀ حرم

با یک دعای مادرتان بی حساب شد
ما را بخر عزیز دل شاه کربلا

جان کسی که صورتش از خون خضاب شد
نازم به بانویی که به معراج قتلگاه

در پاسخش نوای الیّ خطاب شد
گودال فوق عرش و تجلی رب آن

در پاره حنجر پسر بوتراب شد
عمری ست روضه خواندم و باور نمی کنم

زینب چگونه وارد بزم شراب شد
شاعر: قاسم نعمتی

ﮔﺎﻫﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻲ

ﺑﻌﺪ ﭘﺎﮎ ﻣﻲ ﮐﻨﻲ

ﭘﺎﮎ ﻣﻲ ﮐﻨﻲ

ﺍﻭ ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻱ ﺗﻮ ﺭﺍ

ﻧﻤﻲ ﺧﻮﺍﻧﺪ

ﺍﻣﺎ ﺗﻮ

ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻱ…

‏گاهی شنیدنِ بعضی حرف‌هااز کسی که

انتظارش را نداری،

نه آدم را می‌رنجاند،

نه سبب عصبانیت می‌شود،

صرفاً آدم را «غمگین» می‌کند.

غمگین و ساکت..

فڪر میڪردم..

آدمها همانطور ڪه آمده اند…..

میروند

نمی دانستم ڪه 

نمی روند ،

مـی مانند

ردشان می ماند..

حتی اگر 

همه چیزشان را 

با خودشان بردارند و بروند.