آدمی ای کاش

صد دست لباس عوض می کرد،

اما

یک‌دست می ماند و رنگ عوض نمی کرد!!!

گریه کنم یا نکنم؟

رودل کرده ام این روزها

نمی دانم

غصه کودکان کار را باید خورد

یا اندوه بزرگسالان بیکار!

کار جهادی نه

من آه نهادی ام!

که زیر خط فقر

یاد صفرهای نجومی افتاده است….

مثل گل های ترک خورده کاشی شده ام

بعد تو پیر که نه من متلاشی شده ام….

دلم فرياد می خواهد ولی در انزوای خويش

چه بی آزار با ديوار نجوا می‌كنم هر شب….

حیف!

فریاد مرا بغض به یغما برده

یک بغل حرف، ولی محض نگفتن دارم ..

چقدر سخته دلت واسه روزهایی تنگ بشه که میدونی هیچ وقت برنمی گرده…