​

وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها تسلیت باد

رهبر معظم انقلاب در بیان صبر و استقامت مادران شهدا می‌فرمایند:

در زیارت خانواده های شهدا، اغلب اوقات مادران شهید را شجاع تر و مقاوم تر از پدران شهید یافتم. مگر محبت مادر را می شود با محبت پدر مقایسه کرد؟ روح لطیف زنانه، آن هم نسبت به جگرگوشه، این را پرورش بدهد، بزرگ کند مثل دستۀ گل؛ بعد راضی بشود که او برود میدان جنگ و به شهادت برسد؛ بعد برای اینکه جمهوری اسلامی دشمن شاد نشود، بر جنازۀ او گریه هم نکند! که بنده مکرر به این خانواده های شهدا گفتم: گریه کنید؛ چرا گریه نمی کنید؟ گریه ایرادی ندارد. گریه نمی کردند؛ می گفتند: می ترسیم جمهوری اسلامی دشمن شاد شود. «زن مگو، مردآفرین روزگار». زن های ما اینهایند. امتحان خوبی دادند.

​مادربزرگ‌ها همه در یک جایی از قصه‌هایمان جا می‌مانند اما یاد و خاطره‌شان در ذهن ما به نیکی باقی خواهد ‌ماند.

خداحافظ مادربزرگ عزیز و دوست داشتنی من ….

​خبرنگار رفت پیش یه پیرمرد صدساله که خوب مونده بود راز موفقیتشو پرسید

اونم گفت:

من با کسی بحث نکردم

گفتن مگه میشه؟ 

گفت آره حق باشماست نمیشه..!

 یاد بگیریم با هیچ کسی بحث نکنیم 

گاهی دلم برای خودم تنگ می شود…

برای خودم نه نه…

خواستم بگویم دلتنگم

نه باز هم نشد

این روزها عجیب دلم می خواهد کودکی بودم

با رویاهای بزرگ 

با خواب های شیرین

کودکی که برای خودش دم و دستگاهی دارد وشازده کوچولوی پدر و مادرش هست…

راستی ما را چه شده است!!!

این روزها عجیب بغض دارم 

شده ام مثل کودکی که پی بهانه ای است برای گریه کردن…

چرا گاهی بزرگ شدن بزرگی نمی آورد؟؟!

دلم تنگ کودکیم شده

تنگ برف بازی ،سر خوردن روی یخ ها و…

کاش شازده کوچولو می ماندم…

​استاد رياضي در وقت خارج از درس ، می‌گفت

اعدادِ کوچکتر از یک خواص عجیبی دارند…

شاید بتوان آن‌ها را با انسان‌های بخیل مقایسه کرد. مثلا عدد (0.2) 

وقتی در آن‌ها ضرب می‌شوی یا می‌خواهی با آن‌ها مشارکت کنی، تو را نیز کوچک می‌کنند 

3×0.2=0.6

وقتی می‌خواهی با آن‌ها تقسیم شوی یا مشکلاتت را با آنها تقسیم کنی و بازگو کنی، مشکلاتت بزرگتر می‌شوند

3÷0.2=15

وقتی با آن‌ها جمع می‌شوی و در کنار آن‌ها هستی مقدار زیادی به تو اضافه نمی‌شود و چیزی به تو نمی‌آموزند 

3+0.2=3.2

و اگر آن‌ها را از زندگی کم کنی چیز زیادی از دست نداده‌ای 

3-0.2=2.8

عمر میگذرد

و من بیش تر میفهمم که هیچ چیز در دنیا

ارزش گریه کردن را ندارد!

ما آدم ها مدام چیزهایی را که اسمشان را مصیبت و بدبختی میگذاریم

در سرزمین افکارمان میچرخانیم و دور میکنیم و همین باعث میشود در صدسالگی حسرتِ لذت نبردن از زندگی را بخوریم!

شاید کلمه ی رها کردن و فرار کردن برای چنین لحظاتی به وجود آمده اند

از غصه هایت فرار کن

در ناکجا آبادِ درونت رهایش کن؛

و به دنبال هر چیز که شادت میکند روانه شو…

زندگی اگر چیزهای زیادی برای گریه کردن دارد

چیزهایی هم برای لبخند زدن دارد
فقط کافیست از ته دلت بخواهی که زندگی را زندگی کنی.

خدا هر لحظه در حال کامل کردنِ ماست،

چه از درون و چه از بیرون …

هر کدام ما اثر هنریِ ناتمامی است. هر حادثه‌ای که تجربه می‌کنیم،

هر مخاطره‌ای که پشت سر می‌گذاریم، برای رفع

نواقصمان طرح‌ ریزی شده است

پروردگار به کمبودهایمان جداگانه می‌پردازد،

زیرا اثری که انسان نام دارد در پی کمال است …