گام دوم:  معرفت پیدا کردن 

شنیدی ميگن چقدر بی معرفتی….!!!! 

الان منم بی معرفتم 

به خدا 

به اهل بیت 

به دین 

خدایا من نمی خوام بی معرفت باشم 

پس کمکم کن 

امروز بدجور دلم گرفته 

غمگین غمگین 

غمگین تر از همیشه… 

یک مُشت گندم یک دسته کبوتر جلد یک حرم یک هیچ!

یا سریع الرضا بحق الرضا…َ

​

ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده… 

آمدم اما چه آمدنی… 

روح خسته ونابود از بارگناهان… 

قلب مالامال غم گرفته 

راستی علت انتخاب چه بود 

من که هر چه گشتم روزنه ای، کور سویی، چیزی نیافتم 

خدایا چرامن!؟ 

اما…  خوشحالم که هستم

  دستم گیر ای دستگیر 

گام اول بازگشت 

نام کلاس: تائبین  این یعنی هنوز در من امیدی هست 

خدایا امید هیچ کسی رو نا امید نکن… الهی آمین 

باید امشب بروم.

باید امشب چمدانی را

که به اندازه پیراهن تنهایی من جا دارد،

بر دارم

و به سمتی بروم

که درختان حماسی پیداست،

رو به آن وسعت بی واژه

که همواره مرا می خواند.

کفشهایم کو؟*

 * سهراب

ای اهل اسلام، 

ایمان بیاورید!

«آه من قلّةِ الزّاد

و طولِ الطَّریق

و بُعدِ السَّفر

و عظیم المُورد»

جوانه می زنی و 

شکوفه می دهی و

گرم می شوی و

گرم می کنی و

رنگ و بوی عشق می گیری و

کم کم، 

هوا سرد می شود!

فرداست که چشم باز کنی،

و آن شکننده ترین را

- که امانت بود -

روی خاک پیدا کنی؛

.

.

.

من رفتم!