جوانه می زنی و 

شکوفه می دهی و

گرم می شوی و

گرم می کنی و

رنگ و بوی عشق می گیری و

کم کم، 

هوا سرد می شود!

فرداست که چشم باز کنی،

و آن شکننده ترین را

- که امانت بود -

روی خاک پیدا کنی؛

.

.

.

من رفتم!

گاهی در زندگی

متوجه می شوی

که از تمام تسبیح

یک رشته نخ مانده

توی دستت

همیشه

عادت‌های بی‌سرانجامِ سبز

محکوم به سرنوشتی پاییزی‌ اند!

عشق 

دروغ بزرگی بود که باد

مثل یک سیلی آبدار

در گوش باغ نواخت

برگ‌های زرد 

ساده‌تر از آن که فکر کنی

به جدایی از درخت 

تن می‌دهند!

می گذرد

چه تلخ و چه شیرین

چه سخت و چه  آسان

چه دلچسب و چه جانکاه

همیشه

گذشته ها گذشته!

به تنگ آمده ام

از این همه بغض گلوگیر،

اگر تو ضامنم نشوی

این دل قفس‎نشین

منفجر می کند مرا

رسول خدا(ص) فرمود: هر کس مقدرات الهی را بپذیرد و مشفقانه و صابرانه با آن برخورد کند، خدا می‌فرماید: من فردای قیامت شرم دارم برای او میزان و عدالت بگذارم؛ چون این بنده من کارهای مرا در تاریکی دنیا مشفقانه و از روی میل با صبر و تحمل تحویل گرفت و هیچ اعتراضی نداشت. من شرم می‌کنم از او حساب بکشم. مرحوم دولابی