عشقت را همانند كوچه اي دو سر بن بست ديدم
نه مرا به تو رساند

نه راه برگشت داشت
چه بسيار

طي كردم كوچه را
وتنها عمر كوتاه شد
نه مسير

 در  عصر ارتباطات ، «انزوا» پذیرفتنی نیست
و زندگی ِ بی رابطه، مرگ ِ روح است.
عرش الهی ، مرکز بی نهایت شماره ای ِ اتصال با آفریده هاست.
هر کس از هر جا و هر زمان و به هر زبان می تواند با این مرکز مکالمه کند، بی انکه خطی روی خط بیفتد.
خدا در مرکز ملکوتی دعا، هر لحظه آماده ی دریافت پیام «نیاز » است.
هفده رکعت نماز در پنج نوبت ؛ کد تماس با خداست که در عدد«24434-17» خلاصه می شود. کسی که روزی پنج بار با او تکلم می کند، از تنهایی در می آید، کلیم خدا می شود و احساس بی پناهی نمی کند.

من هنوز گاهی ….
یواشکی خواب تو را می بینم
یواشکی نگاهت می کنم
صدایت می کنم
بین خودمان باشد

اما
من هنوز
تو را ….
یواشکی دوست دارم

حالم خرابه

مثل همه آدمايي كه جا موندند

باز جاموندم

مي دونم تانرم
زندگيم روبه راه نميشه

بدجور دلم گرفته

بازم بي لياقتي وسلب توفيق

اقا منو يه كم ببين…..

جالب است ثبت احوال  همه چیز را در شناسنامه ام نوشته جز احوالم. حالم…. نه خوب است  اما تو باور نکن… 

پایانی برای قصه ها نیست، نه بره ها گرگ میشوند، نه گرگها، سیر خسته ام از جنس قلابی آدمها دار میزنم خاطرات کسی را که مرا آزرده حالم خوب است، اما گذشته ام درد میکند.

خدایا وقتی تو از جنس بی‌نهایتی،
  پس من چگونه محدود شوم در خود  و دنیای خود.
من با تو معنا میابم و تو امید می‌بخشی به ناامیدی‌های این روزهایم؛
و من چنان در این دریای بیکرانِ رحمتت غرق میشوم که تمامِ ناممکن‌ها برایم ممکن می‌شوند .
و تمام قفلــها ، کلیــد  و تمام آشوبــها ، آرامش  خدایا  دنیای محدودم را با حضور خودت وسعــت ببخش
تا بدانم وقتی پابه‌پای تو قدم بردارم؛  به آرامشی خواهم رسید که دیگر بی‌قراری‌ها سهمِ روزهایــم نمی‌شود 
و من می‌مانم و خدایــی که بودنش حالِ دلم را خوبِ خوب می‌کند .